กินของวัด

                                                                     ขณะนี้เป็นมนุษย์สุดวิเศษ
                                              แต่ตายต้องเป็นเปรตกันนักหนา
                                              คนบางคนเคยได้เห็นจนเจนตา
                                              เพราะมีโลภเจตนามาเข้าวัด
                                              เขานำเอาข้าวปลาและอาหาร
                                              ถวายทานแก่ภิกษุบริษัท
                                              มีคนไม่ละอายร้ายชะมัด
                                              ขนเอาภัตตาหารเหล่านั้นไป
                                              พระยังไม่ทันฉันท์มันขนหมด
                                              คล้ายตายอดตายอยากมาจากไหน
                                              ไม่เกรงกรรมต่ำช้าน่าละอาย
                                              เหมือนทำลายศรัทธาประชาชน
                                              เขาศรัทธาถวายแก่พระ
                                              ด้วยหวังจะได้บุญได้กุศล
                                              ของๆเขาถูกเหล่าทรชน
                                              มาเอาไปได้ยลเขาเศร้าใจ
                                              ถ้าอยากได้ขอไปหลังเที่ยงวัน
                                              จะเอาอย่างไรก็ย่อมได้
                                              ที่เหลือจากพระฉันนั้นเอาไป
                                              ไม่มีใครเขาว่าให้น่าอาย
                                              สุนัขกินอิ่มแล้วมันก็หยุด
                                              แต่มนุษยือิ่มแล้วยังมุ่งหมาย
                                              ขนเอาไปเคหาน่าละอาย
                                              เห็นแก่ได้งันงกลามกจริง  ฯ

ปัญญาเหมือนดวงแก้ว

                      แก้วเก้าเนาวรัตน์ประภัสสร     

                         เป็นอาภรณ์อันประเสริฐเลิศนักหนา

                     แสงแพรวพราวดูราวดวงดารา                   

                     บนฟากฟ้าสุกใสไร้มลทิน

                     คนทั้งหลายอยากได้ใฝ่ฝันหา                    

                     ไว้ประดับกายาให้เฉิดฉาย

                     มีค่าพอนรชนได้ยลยิน                               
                     ต่างถวิลหมายปองเป็นของตน

                     แก้วนี้ไซร์ใช้ได้เพียงแต่กาย                       

                     แต่ทางใจแล้วใช้ไม่ได้ผล

                     อาจสูญหายพลัดพรากไปจากตน              
                     หรือโจรปล้นลักเอาของเราไป
                     มีแก้วคือปัญญาอย่าฉงน                            

                     จะโสภณบริสุทธิ์ผุดผ่องใส
                     ได้รอบรู้เหตุการณ์ทั้งนั้นไป                       

                     ไม่งมงายโง่เขลาเบาปัญญา
                     รู้บาปรู้คุณและโทษ                                    

                     รู้ประโยชน์ใช่ประโยชน์เป็นสุขา
                     เหมือนดวงแก้วใสสว่างกระจ่างตา            

                     เห็นมรรคาเป็นคุณอันสุนทร  ฯ