กินของวัด

                                                                     ขณะนี้เป็นมนุษย์สุดวิเศษ
                                              แต่ตายต้องเป็นเปรตกันนักหนา
                                              คนบางคนเคยได้เห็นจนเจนตา
                                              เพราะมีโลภเจตนามาเข้าวัด
                                              เขานำเอาข้าวปลาและอาหาร
                                              ถวายทานแก่ภิกษุบริษัท
                                              มีคนไม่ละอายร้ายชะมัด
                                              ขนเอาภัตตาหารเหล่านั้นไป
                                              พระยังไม่ทันฉันท์มันขนหมด
                                              คล้ายตายอดตายอยากมาจากไหน
                                              ไม่เกรงกรรมต่ำช้าน่าละอาย
                                              เหมือนทำลายศรัทธาประชาชน
                                              เขาศรัทธาถวายแก่พระ
                                              ด้วยหวังจะได้บุญได้กุศล
                                              ของๆเขาถูกเหล่าทรชน
                                              มาเอาไปได้ยลเขาเศร้าใจ
                                              ถ้าอยากได้ขอไปหลังเที่ยงวัน
                                              จะเอาอย่างไรก็ย่อมได้
                                              ที่เหลือจากพระฉันนั้นเอาไป
                                              ไม่มีใครเขาว่าให้น่าอาย
                                              สุนัขกินอิ่มแล้วมันก็หยุด
                                              แต่มนุษยือิ่มแล้วยังมุ่งหมาย
                                              ขนเอาไปเคหาน่าละอาย
                                              เห็นแก่ได้งันงกลามกจริง  ฯ